Η Σάμος, γενέτειρα του Πυθαγόρα, με μάγευε πάντα. Η πρώτη μου επίσκεψη, τον Ιούλιο του 2004, άφησε ανεξίτηλα σημάδια: το εκλεκτό φαγητό, οι πανέμορφες παραλίες Μικρό και Μεγάλο Σεϊτάνι, και конечно, ο θρίαμβος της Ελλάδας στο Euro 2004, που πανηγυρίσαμε σε γιγαντοοθόνη στο Βαθύ.
Φημίζεται για την αμπελοκαλλιέργεια και το κρασί της, με το Μοσχάτο Σάμου να αγγίζει κορυφαία επίπεδα στη Μεσόγειο. Η φήμη του ξεπερνά τα σύνορα, εξασφαλίζοντας εξαγωγές προς τη Γαλλία εδώ και δεκαετίες. Ίσως η αριστεία του να ήταν ευρέως αναγνωρισμένη, εάν όχι για τον προστατευτισμό που ίσχυε έως πρόσφατα (νόμος περί αναγκαστικότητας του 1934). Αυτό το μονοπωλιακό καθεστώς, με τον συνεταιρισμό να ελέγχει τα σταφύλια, εμπόδιζε την ανάπτυξη νέων οινοποιείων.
Ευτυχώς, οι προσαρμογές στους σύγχρονους ανταγωνιστικούς κανόνες, έστω και καθυστερημένα, άνοιξαν τον δρόμο για τη δημιουργία νέων οινοποιείων.
Σήμερα, ο τρύγος στη Σάμο βρίσκεται σε εξέλιξη. Ξεκινώντας από τα πεδινά στα τέλη Ιουλίου, η συγκομιδή ολοκληρώνεται στα ορεινά αμπέλια περί τα μέσα Σεπτεμβρίου, ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες.
Συναντήσαμε τους πρώτους ημιορεινούς αμπελώνες, απλωμένους σε πεζούλες ξερολιθιάς. Από τα χωριά Μανολάτες και Βουρλιώτες, συνεχίσαμε με 4×4 στις πλαγιές του όρους Καρβούνη. Ακολούθησε πεζοπορία σε σηματοδοτημένο μονοπάτι, έως την καρδιά των αμπελώνων.
Μοναδικής ομορφιάς, τα αμπελοτόπια Ρόγια, Μπαλίδες, Ράχες και ο εμβληματικός Ακαμάτης, απολαμβάνουν την αύρα του Αιγαίου. Κάθε τοπίο προσδίδει διαφορετικές εκφράσεις στο λευκό μικρόρωγο Μοσχάτο, ανάλογα με το υψόμετρο, τον προσανατολισμό και το έδαφος.
Η αρωματική ένταση και η φυσική οξύτητα διαφοροποιούνται αισθητά από αμπελώνα σε αμπελώνα. Στον Ακαμάτη, σε υψόμετρο 850 μέτρων, δοκιμάσαμε τις πέντε ετικέτες της Nopera, όλες 100% Μοσχάτο.
Κοινό τους χαρακτηριστικό; Η βιολογική καλλιέργεια και ο διαρκής ποιοτικός έλεγχος σε όλα τα στάδια της παραγωγής.
Ελληνικά 
English (UK)